بیست قطعه برای عود

قطعات کتاب ۲۰ قطعه برای عود با اشاره به تکنیک‌هایی از موسیقی‌های مختلف، از موسیقی‌های قومی ایران که در این شیوه‌ی بربت نوازی جا می‌گرفته و یا به نوعی با این شیوه تلفیق شده است، قابل توضیح می‌باشد. به واسطه‌ی همین تاثیرپذیری و تلفیق که در اکثر قطعات وجود دارد تکنیک‌هایی برای بربت خلق شده که نه تنها تازگی و طراوت را برای نوازندگان به ارمغان می‌آورد بلکه برای سازهای مضرابی دیگر و حتا تا حدودی برای سازهای کششی قابل استفاده می‌باشد. برای نمونه ملودی‌های ۱/۴ و ۱/۵ موازی که در این قطعات زیاد شنیده می‌شود و به نوعی یادآور موسیقی خراسان و ترکمن هستند. یا استفاده از تکنیک نواختن با انگشت در قطعه‌ی کویر، و نیز استفاده از ریتم ۱۰/۱۶ که خاص مناطقی چون کردستان و مکتب عود‌نوازی عراق است و در موسیقی ایرانی وجود نداشته و یا معمولا نیست، مانند قطعات سماع دیوانه و بیکران.